کد مطلب:119285 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:178
موریس مترلینگ- محقق و دانشمند معروف- در كتاب «مورچگان» كه برای نوشتن آن سالها تحقیق كرده و زحمت كشیده است، می نویسد: «تمام عضلات بدن مورچه حتی روده های او مثل مفتول های كابل زیرزمینی كه یكصد رشته دارد، به هم پیچیده و محكم است و معده ی این جانور به اندازه ای قوی و نیرومند است كه تمام غذاها را جذب می كند.» لرد آویبوری- دانشمند جانورشناس دیگر- می گوید: «پس از پانزده سال دقت دانستم كه مورچگان خاموشند و افكار را به وسیله ی امواج الكتریكی از شاخك های خود به دیگران می دهند... و ده سال دیگر زحمت كشیدم تا اسبابی ساختم كه مانند شاخك مورچه آن امواج را ضبط می كند...» این نتیجه ی مطالعات چندین ساله ی دانشمندان است. حال بسیار جالب خواهد بود كه بدانیم علی علیه السلام در روزگار خودش این مسائل را به روشنی بیان فرموده است. در قسمتی از خطبه ی 227 نهج البلاغه ی فیض الاسلام چنین آمده است: «به مورچه نگاه كنید! در مجاری خوراكش، در قسمت های مختلف بدنش، [صفحه 282] استخوان های دنده اش، شكم و معده اش، در چشم و گوشش كه در سر او جا دارد.» می بینیم كه امام علی علیه السلام در اینجا صریحا از آلت شنوایی مورچه كه در سر او قرار دارد سخن گفته، همچنین از معده ی آن و نیز با بیان كلمه «مجاری» به روده های مورچه اشاره فرموده است.[1]. [صفحه 283]
مورچه یكی از شگفتیهای آفرینش است و دلیلی بر وجود آفریننده ی جهان. امام علی علیه السلام چند قرن پیش، بدن مورچه را به روشنی تشریح كرده و امروز كه علوم جانورشناسی و تحقیقات دانشمندان را می خوانیم، می بینیم به همان نتایجی دست یافته اند كه امام علیه السلام در آن زمان بیان كرده است.
صفحه 282، 283.